Çarşamba, 22.08.18 bayramın ikinci günü. miniğim bugün tam 40 haftalık. günlük işler kurban etleri derken akşama kadar evdeyiz. saat 22:30 gibi her zamanki kasılmalarım başlıyor fakat bunlar öncekilerden farklı. internette daha önce 30 kere okuduğum şeyleri tekrar tekrar okumaya başlıyorum. evet bu seferki yalancı doğum sancıları değil. eşim de heyecanlanmaya başlıyor uyuyamıyoruz. duşumu alıyorum ve kasılmaların iyice düzene girmesiyle doktorumu arıyorum, hemen açıyor ve hastaneye gitmemiz gerektiğini söylüyor.
sakince yola çıkıp geliyoruz, doğum katındaki ebe daha gelir gelmez moral bozuyor, neymiş çok doğum varmış da bu gece tekmiş, nasıl yetişecekmiş herkese. bana ne? inanamıyorum, bir özel hastanedeki muamele böyleyse başka yerleri düşünemiyorum. sinirlerim bozuluyor tabi hatta başka hastaneye gitmeyi bile düşünüyorum.
veeee işte dönüm noktası:
bir ebe giriyor odamıza. doktorumun kendisini benim için gönderdiğini ve doğuma kadar benimle ilgileneceğini söylüyor ve hooop enerji tavan:) 
nasıl tatlı pozitif bir kadın! hayatım boyunca unutamam Fatma ebe 💗  
kasılmalar geliyor gidiyor. masajlar güzel sözler rahatlatıyor.
öyle böyle dakikalar saatler geçiyor, geçerken de kasılmalar artıyor. Fatma ebe her sancıda yanımda, squatlar, yere yatmalar, özel yağlarla masajlar ve ılık duşlar. ilgi alaka üst düzeyde, nasıl güven veriyor rahatlatıyor 🙏
saat sabah 10 dan sonra vücudum alarm veriyor, artık pilim bitmek üzere, her kasılmada istemsizce çığlık atıyorum, canım ebem nefes alıp vermem gerektiğini söylüyor fakat ne mümkün. gücüm kalmıyor ben pes ediyorum fakat Fatma ebem buna izin vermiyor, bıkmadan usanmadan beni motive etmeye devam ediyor. tam gücüm kalmadı, bitti benden bu kadar dediğim anda sevgili doktorum geliyor, hemen beni muayene ediyor ve doğumun başladığını söylüyor.
inanamıyorum!
başarmış mıydık, sona gelmiş miydik
birazdan kızıma mi kavuşacaktım?
tekrar tekrar soruyorum doktora gerçekten mi? şimdi mi? geliyor mu kızım? o iyi mi? her şey yolunda mı? lütfen ona bir şey olmasın…
saniyeler sonra doğumhanedeyiz, buzz gibi.
Fatma ebem sıcacık gülümsemesiyle tabi hep başucumda. insanin yanında böyle destek veren birinin olması herşeyi ne kadar kolaylaştırdığını yaşayar ak gördüm.
bebeğin doğmasına çok az kaldığını söylüyor  herkes.
heyecanlanıyorum, ağlıyorum, artık sancıları hissetmiyorum çünkü tek isteğim canım kızımın sağlıkla gelmesi. var gücümle kavuşma aşkıyla ıkınıyorum ıkınıyorumm ıkınıyorum ve o ses ❤️
Allahım tarifi yok!
bebeğim kucağımda. sıcacık, mis gibi, dünyanın en güzel kokusu en güzel şeyi göğsümde yatıyor. bütün endişeler, korkular, sancılar geride kalıyor, tek gerçek biricik kızım.
şimdi doğumum aklıma geldiği zaman gülümsüyorum ve hep güzellikler geliyor aklıma. iyi ki Fatma ebemi tanıdım, iyi ki ona güvendim ve iyi ki pes etmedim 💗
Melike Kaya