Hayatımın en güzel dönüm noktasıydı o gün..

Olgunlaştığım, sorumluluk nedir anladığım, mutluluğu tanıdığım, ağlamakla gülmek arası boğazıma tüm duyguların karıştığı an..
Hamileliğimden başlayacak olursam güzel bir hamilelik geçirdim şükürler olsun.. burun tıkanıklığı, mide bulantısı, hem uyuma isteği dışında 😄
Hamileliğim esnasında doğum desteği aldık eşimle; çünkü bir ‘can’ getirecektim dünyaya ve tek bildiğim etraftakilerin dinledikçe ürküten doğum hikayeleriydi.Ne yapmamız gerektiğini öğrendik eşimle.. doğum öncesinde gelen ağrıların sancı değil dalgalanmalar olduğunu, nasıl nefes alıp vermem gerektiğini, eşimin bana nerede nasıl yardımcı olabileceğini ve en önemlisi de bebeğimle ten tene temasın ne kadar önemli olduğunu…28 ve 31. haftam aralığında aldım bu eğitimi ve çok faydasını gördüm.
Doğuma yakın süreçte doğumu aktifleştirici egzersizleri yapmaya başladım.Sürekli squat, bol yürüyüş yapıp kendimi normal doğuma hazırladım.
Ve o gün geldi.
Sabah 6 da hastane yatışım yapıldı.2 gün sonrasında doktorum izne çıkacağı için suni sancı verdiler. Nişanım çoktan gelsede beklemeyip yatış yaptık.Sanıyorum ki 12 gibi yavaş yavaş dalgalanmalarım başladı.Ebe desteği aldığım için ne yapmam gerektiğini nefes alış verişlerimi o yönlendirdi hep, yoksa gelen ağrılarla mümkün değil akıl edemiyor musun bildiğin şeyleri dahi..
Dalgalanmalarım geldikçe pilates topuna oturup sıksık squat yapmaya devam ettim.Ve son an gelmiş ben farkında değilim çünkü son anlar gözünün hiç birşey görmediği tek isteğinin evladına sağlıkla kavuşma ümidinin olduğu anlar.. Ebem bana birkaç soru sorup anladı artık az kaldığını ve doğumhaneye geçtik.Az kaldı çok az dediler ve sanırım yarım saat geçmeden kavuştum güzel kızıma…
dünyanın en güzel hissi..
Allahım o ana kadar olan ağrılar, dalgalanmalar, acı hiçbirşey kalmadı boğazıma düğümlendi sanki herşey!
Kızımı kucağıma verdiler annemmm annemmm diyorum dünya duruyor sanki kızımla ben varız sadece sonra kızımı eşime vermek için götürüyorlar benimde işim bitince ‘seni odana bizmi çıkartalım yoksa kendin mi çıkarsın’ diyorlar. Tabiki ben normal doğumumu yapmışım zafer yürüyüşümü yapıp merdivenlerden kendim çıkıyorum odama 😄 
Canım eşimle göz göze geliyorum ve boğazıma düğümlenen her şey kopuyor o anda sarılıp ağlıyoruz ve şükrediyoruz evladımıza kavuştuğumuz için..
velhasıl ebeannem katkılarıyla çok güzel bir doğum hikayem oldu 😊 😊 bir daha olsa yine normal doğumu seçerim hiç korkulacak bir şey yok hiç, Rabbim öyle veriyor ki kolaylığını gelen dalgalar ara ara gelip dinlenme payı bırakıyor insana..
Allahım herkesi sağlıkla evlatlarına kavuştursun ve sağlıklı hayırlı ömür versin isteyen herkese de bu duyguları yaşamayı nasip etsin inşallah 😊
Çiğdem Dayan